Duizend jaar televisie kijken stelt uw lichaam bloot aan evenveel straling als een jaar leven in een omgeving van een kerncentrale. Een jaartje in de frisse berglucht werken als skileraar staat gelijk aan 800.000 jaar wonen naast de centrale; bijna drie keer zo lang als dat de huidige mens op aarde is. Toch blijft het voor velen een grote angst met de beelden van Tsjernobyl en Fukushima op het netvlies. Hoe krijgen we rationaliteit in de discussie omtrent kernenergie?

Politieke instabiliteit is naast de voorgevallen incidenten één van de meest aangedragen redenen om het niet te doen. Met 126 operationele, 4 in aanbouw en 25 geplande kerncentrales op het Europees continent lijkt een extra centrale in Nederland weinig risico toe te voegen. Een aanval op NAVO-grondgebied, op één van die centrales, is voldoende om grote delen van het continent te besmetten.

Alles afbreken uit angst zal het energiemanco alleen maar doen toenemen en of dat op te vangen is met wind en zon, is nog maar de vraag.

Misschien is het aanwezige nucleaire gevaar op ons continent niet het sterkste argument, maar als gekeken wordt naar de sterke aandrang om onafhankelijker te worden van landen als China, Rusland en het Arabische schiereiland, lijkt er op het moment haast geen andere optie. Met een combinatie van kern en waterstof (en een uitbreiding van de al aanwezige bronnen) is het mogelijk om minder afhankelijk te worden van fossiele brandstoffen en zonne-energie vanuit het Arabische schiereiland, en van neodymium uit China voor elektromotoren.

Een gediversifieerd portfolio spreidt de risico’s en afhankelijkheid van één enkele bron of land.