Ten tijden van crises staan de grondrechten regelmatig ter discussie. Tot waar reikt de vrijheid van meningsuiting als het gaat om beledigende teksten als ‘Minder Marokkanen’ of de vrijheid van onderwijs, wanneer een geloof homoseksualiteit nog steeds beschouwt als ziekte? En tot hoe ver mag de overheid gaan in het beperken van vrijheiden van mensen, die zich beroepen op de onaantastbaarheid van hun lichaam? Het RIVM laat weten dat 4 op de 5 mensen op de IC niet is gevaccineerd. Met de stijgende lijn van besmettingen en opnames lijkt de IC weer richting de maximum capaciteit te bewegen. Het is overduidelijk dat mensen, die afzien van het vaccin, anderen hiermee het recht op zorg ontnemen. Is in deze situatie de voorrang van Covid-patiënten boven niet-Covid-patiënten nog te rechtvaardigen?

Wanneer ik een auto aanschaf, dien ik hem volgens de wet te verzekeren. Niet alleen om erin te kunnen rijden, maar ook om mijzelf te beschermen tegen hoge kosten bij een ongeluk. Niet vaccineren, maar wel gebruik maken van een IC-bed is als niet verzekeren tot het moment van een ongeluk. De premie bespaard en volop claimen. Nemen, zonder te geven.

De mening dat mensen zonder vaccin geen recht hebben op een IC bed stuit vaak op discussie. Wat dan met rokers en niet-rokers die wachten op een donororgaan?

Alhoewel mensen, die ongezond leven, de kosten van de zorg significant verhogen, tasten zij niet de vrijheid van de gehele maatschappij aan. Denk aan lockdowns, mondkapjes, thuiswerken. Daarbij komt het gegeven dat een groot deel van de anti-vaxxers weinig tot geen geloof heeft in de wetenschap. Geen geloof, tot ze dichterbij de hemelpoort komen, dan bidden ze liever tot de beademingsapparatuur dan tot de profeet. Ongevaccineerde Covid-patiënten voorrang geven staat gelijk aan het belonen van opportunisme en burgerlijke ongehoorzaamheid.