Herman van Vliet, 48 jaar, zit op zijn leren bank klaar voor de formule 1. Hij schuift het bijzettafeltje met Duyvis borrelnootjes naar zich toe en zet het volume maximaal. Hij is opgewonden: Silverstone is zijn favoriete circuit. Waarom, weet hij niet. In elk geval, zit hij op het puntje van de bank, volledig gehuld in Red Bull racing merchandise, te wachten op het startsein. Rood aangelopen, wuift hij met zijn hand, wanneer zijn vrouw Sandy komt binnenlopen. Ze draagt haar lycra sportbroek van de Decathlon. Deze zit bij haar zo strak, dat het oogt als een panty. Geil, vindt Herman dat. Maar niet nu. Zondag is racedag en dan moet Sandy gewoon haar bek dichthouden.

‘Gaan we zo nog bij Loetje eten,’ vraagt Sandy.

‘Als je je bek dichthoudt,’ blaft Herman.

Sandy slaakt een zucht, waarop Herman haar nogmaals verordonneert om haar bek dicht te houden.

‘Kijk, Sandy, daar gaat Max,’ zegt Herman, wanneer het startsein is gegeven.

‘Ja, ik zag hem bij de Jumbo in karton,’ zegt Sandy.

‘Wat had ik nou gezegd?’

‘Maar…’

‘Bek houden, Sandy.’

Max Verstappen neemt de leiding. Herman graaft in de bak met nootjes en likt na iedere hand zijn vingers één voor één af. Eerste bocht, tweede bocht, Herman zit praktisch niet meer op de bank, zo spannend vindt hij het. Hij balt een vuist van zijn gezouten rechterhand en houdt zijn kaken stevig op elkaar geklemd. Het is nog maar de eerste ronde, maar Herman heeft een goed gevoel.

‘Herman, wat mooi,’ zegt Sandy.

Twee seconden later crasht Max in de railing. Het is voorbij.

‘Als jij nou je bek had gehouden, Sandy,’ blaft Herman en stampt naar boven.

Herman komt die zondag niet meer uit zijn bed en Loetje moet maar weer eens een week wachten. Sandy haalt die avond een magnetronmaaltijd voor zichzelf bij de Jumbo, een andere supermarkt mag niet van Herman, en kijkt op RTL 8 naar Het roer om: De verbouwing van een Frans kasteel.

Dit gebeurde allemaal op diezelfde zondag, waarop jullie allemaal van de zon genoten, buiten, op een terras of op het water.