Het kritisch oog van de mens laat nog wel eens te wensen over. Het argument dat kwaliteit gelijk staat aan de meerderheidspositie, financiële status of enkel de autoriteit van een bepaalde instelling is twijfelachtig. Ook in mijn eigen omgeving kom ik het helaas geregeld tegen en lijken mensen behoeftig om eigenzinnige personen weg te zetten als een nukkige loners.

Wanneer ik commentaar heb op Temptation Island, The Voice of Holland of een ander voortbrengsel van John de Mol, waar de honden geen brood van lusten, wordt snel de bankrekening van de producent aangedragen, alsof ik jaloers zou zijn.

Carnaval in Brabant. Net zoiets. Het kan haast niet slecht zijn, wanneer zoveel mensen tegelijk genieten met hun handen op elkaars schouders, terwijl ze elkaars darmgassen inhaleren en vreemdgaan in een Dixi onder een schuilnaam.

En laten we maar niet beginnen over de inrichting van mensen. Zo’n decoratieve poster van Blauw Naakt II van Matisse. “Wat weet jij daar nou van, dit hangt ook gewoon in het Centre Pompidou,” krijg je dan.

Ik geef het op.