“Het menselijk lichaam en de geslachtsdelen zijn gestolen door de pornografie, en de lach is gestolen door de reclame.”

Het zijn de woorden van fotograaf Erwin Olaf in 2014 bij College Tour. Zeven jaar later lijkt zijn uitdaging om het kunstzinnige naaktbeeld te heroveren niet gelukt en is onze maatschappij preutser dan ooit. Zo krijgt Edson da Graça, presentator van Gewoon bloot, vele levensbedreigingen, omdat de naakte lichamen in zijn programma aanstootgevend zouden zijn voor de elf en twaalf jarigen, die deze te zien krijgen. Tegelijkertijd vullen sociale media kanalen zich met reclame, waarin schaars geklede dames, volledig gefotoshopt, door het beeld paraderen. Het voedt het beginnend puberale brein met een ongezonde dosis onzekerheid. Waarom is er zo’n behoefte om de werkelijkheid voor onze kinderen te verschuilen?

De grote verwachtingen van de perfect geretoucheerde lichamen leidt jaarlijks tot miljoenen teleurstellingen, wanneer ze voor het eerst met werkelijk naakt geconfronteerd worden. Geen pornokutjes, stoppelloze venusheuvels of minuscule tepeltjes, maar schaamlippen als lange tochtstrips voor de opening van een vrieskamer, ingegroeide haren met pus en een clitoris zo groot als een skippybal. Geen six-packs, smetteloze ruggen of prachtige kuiltjesbillen, maar bierbuiken, ruggen vol met puisten en piemels zo klein als party knaks in mini-croissantjes.

Het is belangrijk dat de jeugd dit beseft en hierop voorbereid wordt. “Wij vinden het belangrijk dat mensen van jullie leeftijd beseffen dat je lichaam iets is wat je cadeau hebt gehad bij je geboorte en waar je blij mee moet zijn,” zegt Ad in Gewoon bloot, wanneer één van de kinderen vraagt naar de reden van zijn deelname.

Erwin, misschien kan jij in de toekomst de biologie-, kunstgeschiedenis- en verzorgingboeken illustreren met een brede diversiteit aan naakt om de jeugd zich te laten wapenen voor de werkelijkheid.