Het is fijn dat in tijden van vooruitgang, waarin ontwikkelingen een behoorlijk tempo aanhouden, er mensen zijn als Willem Engel. Inspelend op het sentiment van minderbedeelde achterblijvers vindt de dansleraar een schare medestanders om tegen de coronamaatregelen te demonstreren op het Malieveld. Wanneer de omvang van zijn achterban groeit, begint bij hem het idee van een alternatief RIVM. Met Jaap van Dissel in de spotlights lijkt hij zich plotseling te gedragen als de kleuter die alleen met het speelgoed wil spelen dat in de handen van een ander kind ligt.

Maar hij is niet de enige. Ook journalist Sander Schimmelpenninck mengt zich op ieder mogelijk moment in het publieke debat rondom de coronamaatregelen. Hij vindt het onbegrijpelijk dat de jeugd niet voor zichzelf opkomt. Zweden handelt volgens de hoofdredacteur van Quote vele malen beter. Zelfs na tegenvallende cijfers, zowel economisch als medisch, blijft hij bij zijn mening, gevoed door emotie en psychologie van de koude grond. Iets waar hij aardsrivaal Baudet nu juist regelmatig van verwijt.

Cultuurhistoricus Anneleen Arnout van de Radboud Universiteit heeft mogelijk een verklaring voor de populariteit van de twee stemmingsmakers. Uit recent onderzoek naar de ervaring rondom de maatregelen blijkt er een groot verschil tussen hoog- en laagopgeleiden. Hoogopgeleiden lijken vooral te genieten van de vrijheid, terwijl laagopgeleiden zich met name blijken te begeven in een staat van angst, de perfecte voedingsbodem voor populistische bewegingen.

Logischerwijs denderen er momenteel twee treinen door ons land in tegenovergestelde richting, waar een debat op basis van wetenschappelijke feiten een onmogelijke opgave lijkt. In mijn ogen een betreurenswaardige constatering in een land waar de sociaaldemocratie hoog in het vaandel zou moeten staan.