Er zijn mensen in mijn omgeving die bijzonder goed lijken te gedijen bij virtuele activiteiten. ‘Zullen we maandag een virtuele pubquiz doen?’ ‘Die werkborrel kan best via Microsoft Teams.’ ‘Een bierproeverijtje achter de webcam?’ Het is nog maar een kleine selectie van de berichten die ik de afgelopen periode ontving.

Het zijn dezelfde mensen die een foto van zichzelf op internet plaatsen in jasje-dasje met daaronder een onderbroek en Happy Socks. Voor degene die niet weten wat Happy Socks zijn, dat zijn die infantiele sokken in felle kleurtjes, veelal versierd met exotische vruchten.

De tijdelijke transitie naar de virtuele wereld lijkt kleurloze figuren aan te moedigen om “lekker gek” te doen. Met weerzinwekkende trots etaleren zij hun thuiswerkplek met een gevulde brie op het toetsenbord en een speciaal biertje naast de muis. Aangezien er maar één tegelijk kan spreken, vertonen deze gelegenheden bijzonder veel overeenkomsten met burgerlijke kringborrels. Borrels die ik ten alle tijden probeer te vermijden.

Tot mijn grote vreugde kondigde horecaondernemer Laurens Meyer deze week af zijn zaken uiterlijk 1 juni weer open te gooien. Grote opluchting. Mijn oma was namelijk al voor de vijfde keer gestorven aan corona als excuus om de virtuele borrels te ontlopen.

Voor de liefhebbers van virtuele kringborrels rest mij nog één advies: “Blijf ook vooral na de coronacrisis binnen.”