Verduurzamen op een ernstig vervuilde scheepswerf of vierentwintig uur dansen in een hal waar voorheen de drukpersen de hele nacht doorraasden. Het verschaffen van een tijdelijke vergunning op plekken waar het minder aantrekkelijk is om te wonen heeft zich de laatste jaren ogenschijnlijk bewezen. Cultuur en horeca als middel tegen sociaal-economische problemen in een wijk. Maar lost het de problemen daadwerkelijk op of verplaatst het deze simpelweg door ongewenste bewoners de stad uit te werken?

Nachtclub Trouw opent in 2009 de ogen voor de mogelijkheden ten oosten van de Wibautstraat. Als denkbeeldige ster lokt de club steeds meer gasten naar drie onbekende ondernemers die een jaar daarvoor café Maxwell zijn begonnen aan het Beukenplein. Tegenwoordig bekend als “de Drie wijzen uit het oosten” en goed voor achttien zaken in de stad. In een mum van tijd toveren de creatieve ondernemers Amsterdam-Oost om in een gegentrificeerd yuppenwalhalla. Huizenprijzen schieten door het dak en problemen lijken zich vanzelf op te lossen.

Toch wordt het succes van zo’n leidende ster vaak niet beloond met een permanente vergunning. Projectontwikkelaars staan te trappelen om het stokje over te nemen. De wonderlijke plek wordt tegen een goede prijs verkocht om plaats te maken voor nieuwe woningen. Binnen tien jaar heeft de stad haar doel bereikt. Paupers pleite, zorgen weg.

Maar daarmee ook vaak de ziel van zo’n wijk. Het gebied is veranderd in een karakterloze kakwijk, waar hele straten worden bevolkt door mensen uit één en dezelfde Leidse jaarclub. De aanvankelijke aantrekkingskracht is op lange termijn haar ondergang. Creatieve initiatieven dekken de stijgende huurprijzen niet en moeten plaats maken voor grotere concerns. En de jongens van die sympathieke club?

Die krijgen een nieuw missie van het stadsbestuur. Een nieuwe verruiming, naar een nieuw probleemgebied, verder weg van het historische stadscentrum.

Het lijkt voor het eerst in de historie te gebeuren: de stad volgt het platteland. Als het namelijk zo doorgaat, vertrekken er over een aantal jaar meerdere bussen vanaf het museumplein om in een discotheek in Hoorn te gaan dansen. Vergelijkbaar met uitgaansgelegenheden in de Achterhoek, waar alle dorpen van tien gemeentes bij elkaar komen. Tien zalen, lasershows en een naam als “Bar Dancing The Crazy Horse”. Eronder staat dan Area Amsterdam. Het is de plek waar de dwarse denkers, herrieschoppers en creatievelingen gedwongen heen moesten verhuizen. En blijkbaar kan de welgestelde stadsbewoner niet zonder hen.