Mijn moeder zegt altijd dat je dichtbij de bron moet eten. Vis aan de kust, vlees bij het slachthuis. Volgzaam stap ik in mijn auto richting het centraal gelegen IJsselstein, waar volgens recente berichten deep tissue massages worden gegeven aan eenhoevigen. Aansluitend worden de toekomstige slavinken schijnbaar als kreeften levend gekookt in een bak met zout water. Voor een ware foodie is het verhaal bijna net zo belangrijk als de smaak en daarom vraag ik mij af of de mensen van slachthuis Westfort geïnspireerd zijn door de Japanse sushi-legende Jiro, de 94 jaar oude chef die zijn octopussen voor drie kwartier masseert voor extra malsheid. Ik kan haast niet wachten om het ze te vragen.

Na zes dagen zonder vlees is de behoefte ondragelijk groot. De in yuppenland populaire Beyond Meat burger tipt niet aan de speklappen van onze Nederlandse varkens. Maar om goed in de markt te liggen bij de vrouwen, dien ik de ander toch minimaal af te troeven met een extra dag vega. “Wat goed van je,” fluisteren de Amsterdamse dames wanneer ik het hen vertel, waardoor ik het gevoel krijg dat de wereld reeds gered is door mijn altruïstische opoffering. Logischerwijs deel ik mijn kunst met iedereen. Er zijn zelfs dagen dat ik de minaret van mijn Islamitische vrienden in West mag lenen. Zij vinden het eten van varkens immers ook maar raar.

Toch blijven de meeste Nederlanders het dood normaal vinden dat er per jaar ongeveer even veel varkens worden geslacht als dat er mensen in ons land wonen. En accepteren we de verschrikkelijke manier waarop dit gebeurt. Een slachtfilmpje in Zondag met Lubach verzorgde een tijdelijke terugval van de verkopen, maar al snel bleek de beurse plek geheeld en vergeten.

Ook bij Westfort is het bekend dat dit soort commoties tijdelijk zijn van aard. Op het zilverkleurige gebouw in IJsselstein preikt een immens grote W. Deze loopt van rood via groen naar blauw. Precies op de wijze dat een beurse plek zich herstelt en wij mensen ons beschermen tegen confronterende situaties. Om niet overprikkeld te raken door de overvloed aan vergelijkbare, akelige berichten, slaan we een kortstondige kreet uit en gaan snel weer over tot orde van de dag. De blauwe plekken zullen zich vanzelf herstellen. Slechts een kwestie van tijd.